Campagnes, ik word er niet goed van!

Afgelopen vrijdag twitterde ik het volgende: Ik moet in mijn kracht gezet worden, heb ineens karakter, etc! Ik word zo ziek van al die #campagnes! Ik ben gewoon een mens! #nietzielig . De trigger voor deze tweet? De campagne "collega's met karakter" (Campagne collega's met karakter). Zijn mensen met een psychische beperking ineens een knuffeldoelgroep geworden? Wat is dat toch!

Leven in twee werelden: autisme en mijn IQ

Ik ben slim. Dat weet ik. Geboren met een flink IQ. Klinkt mooi hé? Zeker als je ook nog autisme hebt. Want met een goed IQ kun je immers nog altijd meer dan iemand met autisme en een verstandelijke beperking. Toch? Ik zou willen dat het zo zou werken. Maar in de praktijk pakt het, voor mij althans, toch echt anders uit.

Nog meer verhuisgedoe (3)

Daar zit ik dan weer. Gelukkig deze keer weer gewoon aan mijn eigen eettafel. In mijn nieuwe huis. En eindelijk is er na maanden weer eens tijd om te bloggen. Niet alleen tijd maar ook ruimte in mijn hoofd. Want zo'n beetje alle tijd, energie en ruimte in mijn hoofd gingen de afgelopen maanden in mijn nieuwe huis zitten.

Nog meer verhuisgedoe (2)

En daar zit ik dan, aan de eettafel van mijn ouders. Voorlopig woon ik weer hier. Voor zeker een week of 3. Hier kan ik kan namelijk weer een beetje normaal functioneren. Want dat ging thuis niet meer. Mijn moeder merkte vorige week op dat ze me eigenlijk al eerder had verwacht. De enige reden dat dat niet gebeurd is, is omdat mijn lief vakantie had. Lief was twee weken vrij en was degene die er voor zorgde dat ik thuis nog wat functioneerde. Anders had ik al veel eerder mij mijn ouders gezeten.

Gezocht: Klaas Vaak

De nacht van afgelopen vrijdag op zaterdag was weer een van die zeer zeldzame nachten. Een paar keer per jaar, echt op 1 hand te tellen, overkomt het me. Een nacht waarin ik slechts 1 keer wakker word. Gewoon omdat ik naar de wc moet. Weer terug in bed val ik meteen weer in slaap. Als ik dan 's ochtends weer wakker word verbaas ik me altijd even. Zo vreemd voelt het. Een nacht waarin ik lekker geslapen heb. En nou eens niet meer weet wat ik gedroomd heb.

Nog meer verhuisgedoe (1)

Afgelopen januari blogde ik nog zo leuk dat ik blij was dat ik zelf niet ging verhuizen maar dat het slechts mijn ergotherapeute was (zie: Verhuisgedoe ). Niet wetende dat ik welgeteld 3 maanden later zeker zou weten dat ik zou gaan verhuizen. Totaal ongepland en onverwacht.

Fieperdefiep

Ik fiep, hij fiept, wij fiepen. Fiepen, een woord wat je niet zult vinden in een Nederlands woordenboek. Immers, het is geen officieel Nederlands woord. Het woord is bedacht door mensen mensen met autisme om aan te geven dat ze het over hun hobby hebben. In de wetenschap/gezondheidszorg hebben ze het over een obsessie of een preoccupatie.

Camoufleergedrag

Heel vaak voelde ik me net een soldaat in een camouflage-uniform. Zo voorzichtig mogelijk sluipend door de maatschappij heen om vooral maar niet op te vallen. Het een der wat sociale situaties ontwijkend om het nog enigszins te kunnen behappen.

Begrip versus begrijpen

Mijn lief raakte ooit in een gesprek verwikkeld met een hulpverleenster (niet de mijne) waarin zij mensen met autisme wilde begrijpen. En dan bedoel ik echt begrijpen zoals je begrijpt dat als het herfst wordt waarom de bladeren van de bomen vallen. Lief zijn, in het kort, reactie: "stop daar mee! Want dat lukt je nooit!". Lief slaat hier wat mij betreft de spijker mee op zijn spreekwoordelijke kop.

Keuzes, keuzes, keuzes

Elke dag maak je ze. Tientallen. Vele heel klein en heel soms een belangrijke. Keuzes, elke dag weer kies je wat af. Gelukkig staan de meeste mensen totaal niet stil bij hoeveel keuzes ze op een dag maken en maken ze veel keuzes onbewust. Dat is maar goed ook. Kun je je voorstellen dat je elke dag tig kleine keuzes tegenkomt die al een (mogelijk) probleem vormen? Ik vermoed van niet. Toch kunnen de meeste kleine, simpele keuzes voor mij al een probleem zijn.

Stevig vasthouden (vrijheidsbeperking), kan dat echt niet anders?

Op 21 januari zond de NCRV in het programma Altijd Wat een item uit over de nieuwe jeugdwet. In dat programma is een fragment te zien waarin een moeder haar zoon in bedwang houdt (zie Altijd Wat, het fragment begint op 15:15). Geen prettig fragment om te zien. Onder andere omdat het voor mij zo herkenbaar is. Op Twitter kwam daar een reactie op waarna zich een kort gesprek ontspon of dat dit nou niet anders kon.

Verhuisgedoe

Ik houd niet van veranderingen in mijn omgeving. Hoe klein ze ook zijn. En aan verhuizen heb ik al helemaal een hekel! Gelukkig ga ik zelf niet verhuizen maar mijn ergotherapeute wel. Het gebouw waar ze in werkte was "op" en dus is er een nieuw gebouw neergezet een paar kilometer verderop.

Een knallende jaarwisseling in mijn hoofd

Langzaam word ik wakker. Mijn lief slaapt nog. Het is doodstil. Geen knallen, geen stress, geen paniek en geen gespannen lijf. Eindelijk...........rust. Ik geniet er echt even van voor ik opsta.