Vakantie(stress)

1 Of 2 keer per jaar dan is het zover. We gaan met vakantie! Lekker een weekje geen "moeten" ergens in Nederland of in het buitenland. De meeste mensen vinden vakantie iets heerlijks en hebben eventueelwat vakantiestress voordat ze weg gaan. Voor mij ligt dat net wat anders. Aan de ene kant vind ik vakantie heerlijk! Aan de andere kant heb ik zo lang als ik op vakantie ben in meer of mindere mate last van onrust, spanning en stress.


Als kind hadden mijn ouders er al een dobber aan. Toch hebben mijn ouders zich daardoor nooit laten weerhouden om met het gezin op vakantie te gaan. Kortom, op vakantie gaan is dus wel iets wat ik vanuit mijn jeugd meegekregen heb.

Het begint al met het zoeken naar een geschikte vakantieplek. Veel dingen vallen af want ik kan slecht tegen drukte en heb, gelukkig, een voorkeur voor veel rust en ruimte. Ik heb het liefst een bungalowpark of een huisje van een particuliere verhuurder. Dat lijkt immers het meest op thuis. Gelukkig vind mijn lief dit allemaal prima!

Als ik dan iets gevonden en geboekt heb dan doe ik het mapje dicht. Tot een week of 3 voor we gaan. Dan moet ik zichtbaar gaan maken, via een aftelkalender, wanneer we gaan. Mijn tijdsbesef ( zie mijn blog Tijdsbesef......of wat dat ook wezen mag) is niet zo goed dus zo zorg ik voor duidelijkheid. Ik maak een paklijst op mijn telefoon, ga na in welk huisje we zitten (als het een bungalowpark is) door dat op te vragen, kijk via Google Maps hoe het er allemaal uitziet, etc. Kortom, ik zoek zoveel mogelijk van te voren uit om een goed beeld te kunnen maken.

Een week voordat we gaan begint de spanning al op te lopen en raak ik makkelijk het overzicht kwijt. Ik word erg prikkelbaar en kan weinig hebben. De spanning en stress lopen ook zo hoog op dat ik er niet lekker van wordt. Dit neemt pas af als we op de plek van bestemming zijn. Zodra ik daar ben ga ik zoveel mogelijk dingen doen die voor mij bekend zijn en die me houvast geven. Dat zorgt er voor dat mijn spanning en stress zo snel mogelijk tot een niveau daalt waarbij ik het nog wel ervaar maar het me niet heel erg hindert. Ik doe ook mijn best zoveel mogelijk de structuur van thuis vast te houden. Ik neem dus ook spullen mee die daarbij kunnen helpen.

Mijn spanning, stress en onrust uiten zich wel de hele vakantie. Al is dat vaak subtiel waardoor het niet zo opvalt. Ik kan onrustig zijn, geen keuzes kunnen maken, constant het gevoel hebben te moeten eten en/of drinken, moeten bewegen, juist moeite hebben met eten, om maar eens wat dingen te noemen. En het is dus elke vakantie opnieuw kijken welke uitingsvormen zich voordoen en hoe ik daar het beste op in kan spelen.

Mensen vragen me wel eens of ik mijn vakantie heel strak plan. Nee, dat dus zeker niet! Dat is volkomen in tegenspraak met wat ik graag zou willen. Want het liefst weet ik van te voren al precies wat ik welke dag ga doen. Echter, ik ben niet alleen. Ik kan onmogelijk van mijn partner verlangen dat hij zich daar aan aanpast. Hij heeft immer ook vakantie en geen autisme. Daarbij zou het mij nog starder en meer rigide maken dan dat ik al kan zijn. Wel kijken we vaak aan het begin van de dag of een dag ervoor wat we gaan doen. Dat is voor mij net te behappen.

Hoewel op vakantie gaan en zijn bij mij dus veel spanning, onrust en stress oplevert is het ook iets wat ik heel graag doe. Ik geniet ontzettend van het niets moeten, nieuwe en leuke dingen doen, op plekken komen waar ik nog nooit geweest ben, etc. Mijn vakanties zijn dus eigenlijk altijd met een dubbel gevoel. Maar zo lang ik voorwaarden kan creëren die een vakantie mogelijk kunnen maken is het voor mij iets waar ik van kan genieten!