Hebben of zijn?

Autist! Mijn haren gaan recht overeind staan als ik het woord hoor of lees.

Want heb je nou autisme of ben je een autist. Voor mij geldt zonder twijfel het eerste. Waarom? Ik ben namelijk niet alleen mijn autisme. Op het moment dat mensen mij een autist noemen vereenzelvigen ze mijn autisme met mij als persoon. Alsof ik alleen maar uit mijn autisme besta. En ik ben zoveel meer. Als eerste ben ik bovenal een mens. Een mens met eigen gevoelens, gedachten, wensen, dromen en liefhebberijen. Ik ben een partner, een dochter, een vriendin, een zus, etc. en in al die relaties speelt mijn autisme een rol. Want het is immers een deel van mij maar niet alles bepalend. Daarbij is het afhankelijk van het type relatie hoe groot de rol van mijn autisme is.


Autisme is iets wat doordringt in alle facetten van je leven. Geen een uitgezonderd. Echter, niet alles aan/in mij wordt bepaald door mijn autisme. De hobby's die ik heb worden niet bepaald door mijn autisme. Ik had ze ook leuk gevonden als ik geen autisme had gehad. De intensiteit waarmee ik ze beoefen wordt echter wel bepaald door mijn autisme. Als ik geen autisme had gehad dan was ik ook verliefd geworden op mijn  partner. Mijn autisme speelde geen rol in op wie ik verliefd werd. Niet al mijn karaktertrekken worden door mijn autisme bepaald. En zo zijn er nog veel meer dingen in mijn persoon die niet door mijn autisme bepaald worden.

Bij psychische beperkingen lijkt het gebruikelijker om iemand met zo'n zelfstandig naamwoord aan te spreken. Iemand met bijvoorbeeld schizofrenie wordt heel vaak een schizofreen genoemd.
Iemand met een lichamelijk beperking/aandoening lijkt ook niet of minder te worden vereenzelvigd met zijn/haar beperking/aandoening. Natuurlijk praat men over bijvoorbeeld een reumapatiënt, maar ziet daarbij wel dat die persoon veel meer is dan alleen zijn of haar reuma. Wat maakt dan dat mensen bij een psychische aandoening dat voor mijn gevoel niet doen? Is het omdat het psychisch is? Omdat ze alleen nog maar je autisme zien (kokervisie)? Of is het nog wat anders?

Daarbij is het woord autist nogal generaliserend. Alsof er een soort van is en we allemaal hetzelfde zijn. Met allemaal dezelfde problemen en klachten die zich op een smal spectrum bevinden. Het tegendeel is waar. Wij verschillen onderling net zo veel van elkaar als mensen zonder autisme van elkaar verschillen.

Ik heb me lange tijd autist gevoeld en mezelf ook zo genoemd. Inmiddels ben ik er achter dat ik zelf bepaal hoe ik dat zie en ervaar. Als mensen mij aan willen duiden als autist dan mag dat. Ik kan het ze immers moeilijk verbieden. Echter zijn het mensen in mijn directe omgeving dan zal ik altijd vragen dat niet meer te doen. Mijn autisme maakt mij voor een deel tot wie ik ben.Maar ik besta uit zoveel meer dan alleen autisme. Dus ik heb autisme en ben geen autist. Ik ben zoveel meer....