Noot vooraf: onderstaand blog representeert geheel mijn eigen gevoel en mening over mezelf en mijn situatie. Het is geen oordeel of mening over anderen die een andere keuze in hun leven maken. Ik respecteer ieders keuze hier in.
Vandaag is het 3 jaar geleden dat ik stopte met het gebruik van medicijnen. Cold turkey*. Jarenlang heb ik medicijnen gebruikt. Zo af en toe poogde ik te stoppen. Dat mislukte keer op keer. Tot ik drie ruim 3 jaar terug begon te begrijpen waarom. Ik had geen alternatieven. Medicijnen losten mijn problemen immers niet op. Ze maskeerden ze alleen. Zodra ik stopte kwamen de problemen terug en er was niemand die me vertelde dat het ook anders kon. Ik heb gevoelsmatig altijd een weerstand gehad tegen het slikken van medicijnen als deze maar ik wist niet beter. Je gaat immers af op mensen die er voor geleerd hebben.Totdat ik leerde dat het voor mij ook anders kan.
donderdag 15 augustus 2013
vrijdag 2 augustus 2013
A horse is a horse. Of toch niet?
Ik blogde al eerder over welke rol mijn hond speelt in mijn leven (Kwispelende hulp........). Hij is echter niet het enige dier wat een belangrijke plaats inneemt in mijn leven. Er zijn maar heel weinig dingen, om precies te zijn twee, waarmee je mij compleet rustig en ontspannen kan krijgen. Een ervan is paardrijden. En sinds een aantal jaar hoor je steeds meer positieve geluiden over het werken met paarden in combinatie met autisme. En ik ben een van de mensen die daar baat bij heeft.
Abonneren op:
Posts (Atom)